عوامل حقیقی کامیابی
ششمین عامل: نظم و انضباط
"من شما فرزندانم را به پیروی از دستورات خدا و نظم و انضباط در زندگی توصیه می‌کنم" امام علی علیه السلام
نظم
و انضباط نه تنها از رازهای پیروزی مردان بزرگ می‌باشد، بلکه کاخ بلند
آفرینش روی آن استوار شده است. اگر منظومه شمسی برقرار است و سیارات
دور آن می‌گردند و کوچکترین خللی در طی قرون در آن رخ نداده است؛ از
این نظر است که بنیاد آفرینش آن را نظم و محاسبه تشکیل داده است.
در
تمام مظاهر هستی، از بزرگترین موجودات تا کوچکترین آنها یعنی اتم، نظم و
دقت به کار رفته است. نظمی که بر بزرگترین منظومه‌های جهان حکومت
می‌کند، بر اتم نیز حکمفرماست.
هر اتم دارای هسته مرکزی به نام پروتون است و الکترونها مانند اقمار و سیارات با ترتیب دور هسته مرکزی خود می‌گردند.
دل هر ذره را که بشکافی آفتابیش در میان بینی
جهان
آفرینش برای ما بهترین راهنماست. نقشه زندگی، دوام، ثبات حیات و رمز
پیروزی را باید از آن آموخت. آن به ما می‌گوید: رمز بقا و استواری من
نظمی است که آفریدگارم در من نهاده است.
اگر در مراکز علمی
هرج و مرج حکمفرما گردید، اگر از دستگاه بازرگانی کشور نظم و حساب رخت
بربست و توازن عرضه و تقاضا از بین رفت و اگر در دستگاه انتظامی مملکت
انضباط سربازی جای خود را به خود سری داد، باید فاتحه زندگی را در آن
کشور خواند.
امیرمؤمنان وقتی در بستر بیماری افتاد، نخستین
توصیه و سفارش وی به فرزندان گرامی خود این بود: اوصیکم بتقوی
اللّه و نظم امرکم یعنی: شما را به پرهیز از نافرمانی خدا و نظم و
انضباط در زندگی توصیه می‌نمایم. (1)
یکی از نشانه‌های نظم این
است که اوقات شبانه روزی را بر نیازمندیهای خود تقسیم کنیم و زیر بنای
زندگی را که نظم است، محکمتر سازیم و از بی نظمی که کشنده شایستگی و
برباد دهنده هرگونه استعداد است، بپرهیزیم.
امیرمؤمنان
وقتی در بستر بیماری افتاد، نخستین توصیه و سفارش وی به فرزندان گرامی
خود این بود: اوصیکم بتقوی اللّه و نظم امرکم یعنی: شما را به
پرهیز از نافرمانی خدا و نظم و انضباط در زندگی توصیه می‌نمایم
پیشوای پرهیزگاران می‌فرماید : "یک
فرد مسلمان باید اوقات شبانه روزی خود را سه بخش کند: قسمتی برای پرستش
خدا، مقداری برای به دست آوردن معاش و پاره‌ای برای نیازهای نفسانی
که در زندگی مادی از آن چاره‌ای نیست".
اگر در بخشی از عمر
نظم و انضباط حکمفرما نگردید آیا می‌توان در باقیمانده عمر از آن
استفاده کرد؟ به طور مسلم بلی! زیرا دورانهای سه گانه زندگی (کودکی،
جوانی، پیری) مانند طبقات مختلف کشتی است که با فشار دادن دگمه ای یک
قسمت دیگر جدا می‌شود، و اگر بر یکی از طبقات آن لطمه ای وارد شد،
می‌توان آن قسمت را از کشتی جدا ساخت، مرد موفق کسی است که با نیروی
اندیشه و خرد قطعات مختلف زندگی را از هم جدا سازد و برای هر کدام
حساب جداگانه باز کند. بسیار مایه بدبختی است که به جای استفاده از
امکانات موجود، وقت خود را در تأسف بر گذشته تلف کند و از به کار بردن
نظم در قسمت دیگر زندگی غفلت ورزد.
از وزیر لایق و شایسته‌ای که به همکارهای خود به طور دقیق رسیدگی می‌کرد پرسیدند: چطور به این همه کار می‌رسی؟ گفت: "آنچه را امروز می‌توانم بکنم به فردا نمی‌اندازم و هیچ وقت تأخیر در کاری را روا نمی‌دانم".
من
