«می توانم»! آیا تا کنون این جمله را به کار برده اید؟ در هنگام به کار بردن آن، چه احساسی داشته اید؟
« نمی توانم» را چه طور؟ هنگام به کار بردن آن، احساس تان چه بوده است؟ آیا هرگز به تفاوت این دو احساس، اندیشیده اید؟
اگر
لحظه ای در خود فروروید و به احساسی که در کاربرد این دو جمله متضاد در
شما ایجاد شده است بیندیشید ، به خوبی به قدرت و ارزش اعتماد به نفس، پی
خواهید بُرد. لذّت و احساس خوشایندی که در هنگام گفتن «می توانم» در شما
پدید می آید ، با هیچ چیزی قابل قیاس نیست. یک بار هم که شده، در برابر یک
کار بزرگ و دشوار، این جمله را به کار ببرید و ببینید چه قدر لذّتبخش و
دوست داشتنی است! اگر چنین کنید ، دیگر هیچ گاهْ گِرد واژه « نمی توانم »
نخواهید چرخید و از احساس زبونی و ناتوانی ای که این جمله در درون شما
ایجاد می کند ، متنفّر خواهید شد. پس به خود ، ایمان بیاورید و بگویید:
«می توانم».
از خواستن تا موفّق شدن، یک گامْ بیشتر فاصله نیست و آن گام، اعتماد به خویشتن است.
«می توانم»، بنیاد بنای با شکوهی است که از آن، به «موفقیتْ» یاد می شود. شما هم می توانید «موفّق» باشید ، اگر توانایی های خود را باور کنید.
از خواستن تا موفّق شدن، یک گامْ بیشتر فاصله نیست و آن گام، اعتماد به خویشتن است.
اعتماد به نفس، یعنی کشف توانایی ها و آگاهی یافتن بر گستردگی قدرت و امکانات نهفته در درون خود.
اعتماد به نفس، یعنی راهیابی به انگیزه و دلیل موفّقیت آنانی که همیشه به حال و روزشان غبطه می خوریم.
اعتماد به نفس، یعنی گشودن گره کوری که همواره در پیش روی مان، خود را می نمایاند.
اعتماد به نفس، یعنی چشم گشودن به هزاران نعمت و امکاناتی که به خاطر فراوانی شان، همواره از تیررس توجّه ما دورند.
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
آیا تا کنون در زندگی آنان که یکی از اعضای بدن خود را از دست داده اند و عضو دیگر را به جای آن نشانده اند ، اندیشیده ای؟
آیا تا کنون به فقیر زاده ای که با تلاش و جدّیت، نردبان ترقّی را پیموده و بر بام قدرتْ صعود نموده، فکر کرده ای؟
آیا
هیچ گاه خود را به جای یکی از آنان نشانده ای؟ چرا تو یکی از آنان نباشی؟
آنها چه چیزی داشته اند که تو نداری؟ خوب در خود بیندیش! آری؛ درست است.
آنان خود را باور داشتند و با دلیری گفتند: «می توانم»... و تو ـ شاید ـ
در همین گام نخستین، تردید کرده ای. پس، بیش از این، فرصت را از دست نده و
با تمام وجود بگو: «می توانم»...
اعتماد به نفس، یعنی چشم گشودن به هزاران نعمت و امکاناتی که به خاطر فراوانی شان، همواره از تیررس توجّه ما دورند.
اکنون
بنگر که چه دنیایی در فراروی تو گشوده شده است. هم اینک برخیز و به آنچه
تصمیم گرفته ای عمل کن. وسوسه و دو دلی را از خود دور کن. نگذار « نمی
توانم » راهی به ذهنت باز کند. راه « نمی توانم » را برای همیشه ببند.
دشواریِ
هر راهی در همان آغاز آن است و آغاز هر کاری، تصمیمی است که تو می گیری: «
می توانم» یا « نمی توانم»... همین دو جمله کوتاه! اگر اوّلی بر زبان تو
جاری شود ، دشواری را پشت سرگذاشته ای امّا اگر دومی را به زبان بیاوری،
برای همیشه مانده ای!
اکنون چه تصمیمی گرفته ای؟ ماندن یا رفتن؟ به یقین، رفتن را بر می گزینی. پس درنگ نکن و بگو: «می توانم!».
زندگی یعنی ایمان به خدا ، یعنی اعتماد به نفس، یعنی باور به توانستن، یعنی ایمان به خود ، یعنی اراده و تصمیم...
زندگی یعنی گامی در راه... آن که می رود ، زنده است و آن که می مانَد و از بین می رود، مُرده...
منبع : حدیث زندگی
