خوشبختی ( قسمت هفتم )

1-راز سعادت در این است که کاری که به  تو واگذار شده دوست بداری.

2-دنیا اطاق انتظار سعادت است، همه در این اطاق جمع می شوند ولی به کمتر کسی اجازه ملاقات داده می شود.

3-سعادتمند کسی است که به مشکلات و مصائب زندگی لبخند زند.

4-سعادت مانند هر فضیلتی از دو چیز به وجود می آید: صرفه جویی و کوشش.

5-سعادتمند کسی است که در هجوم و مقابله ی مصائب خود را نبازد.

6-سعادت انسان در کار ، تفکر و سعی در حفظ شرافت و تقوی است.

7-سعادتمند کسی است که از هر خبط و خطایی که از او سر بزند تجربه ای جدید به دست آورد.

8-سعادت دیگران قسمت مهمی از خوشبختی ما است.

9-سعادت نتیجه یک زندگانی عقلانی است.

10-سعادت جامعه به مراتب مهمتر از سعادت فرد می باشد.

11-سعادتمند و عاقل کسی است که صبح هنگامی که از خواب بر می خیزد به خود بگوید : من خوشبختم.

12-سعادت یک ملت آن قدر که به سجایای اخلاقی و قوای روحی او بستگی دارد به سایر عوامل مادی مربوط نیست.

13-سعادت در سلامت نفس و بی آزاری است و محل آن نیز در افکار و گفتار و رفتار خودمان است.

14-سعادتی بالاتر از این نیست که آدمی بتواند حق و باطل را از یکدیگر تمیز بدهد و دل و جان را به نور معرفت روشن سازد.

15-ظالم از سعادت حقیقی دور ،و به شقاوت ابدی نزدیک است.

16-هرکس در طب خیر و سعادت دیگران باشد، بالاخره سعادت خودش را هم به دست خواهد آورد.

17-شادمانی و نیکبختی ما غالباً بسته به مهر و صفایی است که با دیگران داریم.

18-حُسن شهرت و نام نیک بزرگترین سعادت هاست.

19-فقط عدالت است که  می تواند عامل  خوشبختی شود.

20-خوشبخت ترین افراد کسی است که فضیلت دیگران را قدر بداند و از خوشبختی دیگران نیز احساس مسرت کند.

منبع:تبیان